кылткыме

1. прич. от кылткаш.

2. сущ. стук, биение. – Кушто ме улына! Могай тиде... пиал! – шӱм кылткымыж дене мутшым кӱрыштеш. К. Исаков. – Где мы находимся? Какое это счастье! – от биения сердца прерывается его речь.